31-03-2007
Λονδίνο: Η πιθανότητα επιβίωσης από μια καρδιακή προσβολή έξω από το νοσοκομείο διπλασιάζονται αν κάποιος περιαστικός παραλείψει το φιλί της ζωής και εστιαστεί στην επαναφορά της καρδιάς με ρυθμικές μαλάξεις, δείχνει η εξέταση 4.000 περιστατικών στην Ιαπωνία.
«Δεν υπάρχει ένδειξη οποιουδήποτε όφελους από την προσθήκη αερισμού στόμα με στόμα» γράφει στην έγκριση βρετανική επιθεώρηση Lancet η ομάδα του Κεν Ναγκάο στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Νίχον στο Τόκιο.
Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης έξω από το νοσοκομείο, το άτομο που βοηθά τον ασθενή πρέπει εναλλάξ να δίνει το φιλί της ζωής και να εφαρμόζει 30 γρήγορες μαλάξεις στο στήθος. Το φύσημα αέρα μέσα στο στόμα του ασθενή έχει στόχο την οξυγόνωση του αίματος, ενώ οι πιέσεις στο στήθος επαναφέρουν τη λειτουργία της καρδιάς.
«Διαπιστώσαμε ότι η πιθανότητα επιβίωσης είναι υψηλότερη όταν το αίμα περιέχει λιγότερο οξυγόνο αλλά μετακινείται μέσα στο σώμα με συνεχείς μαλάξεις του στήθους» αναφέρουν οι ερευνητές.
Διευκρινίζουν, πάντως, ότι η παράλειψη του φιλιού της ζωής είναι σκόπιμη μόνο στην περίπτωση καρδιακής προσβολής, και όχι στην περίπτωση πνιγμού, ασφιξίας ή υπερβολικής δόσης ουσιών.
Ο Δρ Ναγκάο υποστηρίζει ότι οι ισχύουσες οδηγίες ανάνηψης θα έπρεπε να αλλάξουν, ωστόσο αυτό είναι απίθανο να συμβεί χωρίς περαιτέρω μελέτες.
Είναι πάντως πιθανό ότι η παράλειψη του φιλού της ζωής θα ενθάρρυνε τον κόσμο να παράσχει βοήθεια σε όσους τύχει να υποστούν καρδιακό επεισόδιο.
Η μελέτη εξέτασε 4.068 ενήλικες που υπέστησαν καρδιακή προσβολή μπροστά σε ξένους, από τους οποίους οι 439 έλαβαν μόνο μαλάξεις και οι 712 συμβατική καρδιοαναπνευστική ανάνηψη.
Οι 2.917 -περισσότερο από το 70%- έμειναν αβοήθητοι.
«Έρευνες έχουν δείξει ότι, επειδή οι ισχύοντες κανόνες καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης προβλέπουν αερισμούς στόμα με στόμα, η πλειονότητα των ανθρώπων θα την εφάρμοζαν σε ξένους, εν μέρει λόγω φόβου για μετάδοση ασθενειών», επισημαίνει ο Δρ Ναγκάο.
