06-05-2009
Ενα καταπληκτικό μάθημα Βιο -Ιατρικής Ηθικής – Κλινικής Ηθικής παρέδωσε χθες 5-5-09, στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου Αγία Σοφία, ο λοιμωξιολόγος παιδίατρος Ε. Γαλανάκης.
Τι είναι ευθύνη και ιατρογενής βλάβη.
Ηθικά ζητήματα ανώφελης θεραπείας στην παιδιατρική.
Πότε μπορούμε να μιλήσουμε για θεραπευτικό αδιέξοδο.
Τι σημαίνει ωφέλημη και ανώφελη ιατρική, η αποδοχή του ανώφελου ως σωφροσύνη.
Στην Ιατρική Μυθολογία του Ασκληπιού, η Ιατρική έχει μέσα της την τάση να ξεπερνά τα “ανθρώπινα” όρια, να αρνείται το θάνατο, να αγνοεί το ανώφελο, να παραβιάζει το Νόμο (της φύσης, του Θεού), να είναι ύβρις. Να προκαλεί τη νέμεσιν. Δηλαδή θα μπορούσε να θεωρηθεί η Ιατρική ως υβριστική Τέχνη/Επιστήμη.
Στην Ιπποκράτειο ιατρική αντίληψη, ο γιατρός έχοντας ως επάγγελμα τη ζωή και το θάνατο, είναι ευάλωτος στην Ύβριν (υπερφίαλη αλαζονεία) και ως αντίδοτο οφείλει να καλλιεργεί με επιμέλεια τη σωφροσύνη. Δηλαδή η Ιατρική ως Τέχνη σωφροσύνης.
Συμπερασματικά: ανώφελη θεραπεία ίσως, ανώφελη φροντίδα ποτέ.
Για την εξάσκηση της Ιατρικής απαιτείται καλλίτερη παιδεία.
Μάριος Ανδρέου
Παιδίατρος
