12-06-2010
Ζωή Καρακατσάνη2 ,Μαίρη Κουσουρή1, Ευαγγελία Σερέτη2, Αντωνία Μακρή3 , Αλίκη Βογιατζή3,
Νικόλαος Μυριοκεφαλιτάκης1
1. Α Παιδιατρικό τμήμα Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης
2. Β Παιδιατρικό τμήμα Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης
3. Μικροβιολογικό Εργαστήριο Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης
Εισαγωγή : οι μηνιγγίτιδες αποτελούν σοβαρό αίτιο νοσηρότητας στα παιδία και τους εφήβους.
Σκοπός : η επιδημιολογική μελέτη της μηνιγγίτιδας στην κλινική τα τελευταία δέκα χρόνια. Υλικό :
απετέλεσαν 156 παιδιά (84 αγόρια και 62 κορίτσια) που νόσησαν με μηνιγγίτιδα, ηλικίας 15 ημερών
έως 14 χρονών ( μέση ηλικία 3,2 χρόνια).
Μέθοδος: ο αρχικός διαχωρισμός των μηνιγγίτιδων, έγινε με βάση το αποτέλεσμα της εξέτασης του
Ε.Ν.Υ. (είδος και αριθμός κυττάρων, άμεση αναζήτηση μικροβιακού αντιγόνου, λεύκωμα και σάκχαρο)
και του περιφερικού αίματος ( γενική, C.R.P.). Ενώ η οριστική διάγνωση βασίστηκε στα αποτελέσματα
της καλλιέργειας και της P.C.R. για τα μικρόβια (μηνιγγιτιδόκκοκο, πνευμονιόκοκκο και στρεπτόκοκκο
ομάδας Β) στο Ε.Ν.Υ. και στο αίμα.
Αποτελέσματα : με την αναδρομική αυτή μελέτη φάνηκε ότι α) ιογενείς θεωρήθηκαν 93 (60%) και
οι υπόλοιπες 63 (40%) μικροβιακές β) από τις μικροβιακές οι 25
ήταν μηνιγγιτιδοκοκικκές (θετική C.R.P. αίματος E.N.Y.). Ταυτοποιήθηκαν οι ορότυποι Α (5) ,Β (10), C
(2), W135 (4), ενώ στους υπόλοιπους 4 ασθενείς δεν τακτοποιήθηκε ορότυπος. Επίσης
απομονώθηκαν 4 στελέχη πνευμονιοκόκκου και 2 στρεπτοκόκκου ομάδας Β. γ)στα υπόλοιπα 32
παιδιά που η μηνιγγίτιδα αντιμετωπίστηκε ως μικροβιακή με βάσει την κλινική και εργαστηριακή
εικόνα αλλά χωρίς να απομονωθεί μικροβιακός παράγοντας , ενδέχεται ένα ποσοστό εξ αυτών να
ήταν ιογενείς .
Συμπέρασμα : ο ορότυπος Β του μηνιγγιτιδοκόκκου παραμένει το πιο συχνό μικροβιακό αίτιο για την
μηνιγγίτιδα στα παιδιά . Τα τελευταία οχτώ χρόνια δεν διαπιστώθηκε κανένα κρούσμα από τον
ορότυπο C (τα δύο περιστατικά που αναφέρθηκαν αφορούν τα έτη 2000-2001 προ της εφαρμογής
του εμβολιασμού).
Μάριος Ανδρέου
Παιδίατρος
Υπεύθυνος ΚΠΜ
2102913533
6944500700
