27-11-2008
Η ασθένεια Wilson είναι μια γενετική διαταραχή που μπορεί να είναι μοιραία εκτός αν ανιχνευτεί και χειριστεί πριν δημιουργειθεί ασθένεια λόγω της δηλητηρίασης που αναπτύσσεται από το χαλκό. Η ασθένεια Wilson έχει επηρεάσει περίπου έναν σε κάθε 30.000 ανθρώπους παγκοσμίως. Η γενετική ατέλεια προκαλεί την υπερβολική συσσώρευση χαλκού στο συκώτι ή τον εγκέφαλο.
Τα μικρά ποσά χαλκού είναι τόσο ουσιαστικά όσο οι βιταμίνες. Ο χαλκός υπάρχει στα περισσότερα τρόφιμα, και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν περισσότερο χαλκό από όσο χρειάζονται. Οι υγιείς άνθρωποι αποβάλλουν τον χαλκό που δεν χρειάζονται αλλά οι ασθενείς ασθενειών Wilson δεν μπορούν.
Ο χαλκός αρχίζει να συσσωρεύει αμέσως μετά από τη γέννηση. Ο υπερβολικός χαλκός επιτίθεται ή στο συκώτι ή στον εγκεφάλο, με συνέπεια την ηπατίτιδα%2%Cψυχιατρικών, ή νευρολογικών συμπτώματων. Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως στην πρόσφατη εφηβεία. Οι ασθενείς μπορούν να έχουν τον ίκτερο, κοιλιακή διόγκωση, τον εμετό του αίματος, και κοιλιακό πόνο. Μπορούν να έχουν τις τρεμούλες και τη δυσκολία στο περπάτημα, στην ομιλία και στην κατάποση. Μπορεί να αναπτύξουν κάθε μόρφή διανοητικής ασθένειας συμπεριλαμβανομένης της ανθρωποκτόνου ή αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς, της κατάθλιψης, και της επιθετικότητας. Οι γυναίκες μπορεί να έχουν και εμμηνορροϊκές παρατυπίες, απούσία περιόδου, στειρότητα, ή πολλαπλές αποβολές. Ανεξάρτητα από το πώς και πότε η ασθένεια αρχίζει, είναι πάντα μοιραία εάν δενανιχνευτεί και χειριστεί.
Το πρώτο μέρος του σώματος όπου ο χαλκός έχει επιπτώσεις είναι το συκώτι. Περίπου στους μισούς από τους ασθενείς με Wilson το συκώτι είναι το μόνο επηρεασθέν όργανο. Οι αρχικές φυσικές αλλαγές στο συκώτι είναι ορατές μόνο κάτω από το μικροσκόπιο. Όταν η ηπατίτιδα αναπτύσσεται, οι ασθενείς θεωρούνται συχνά πως έχουν τη μολυσματική ηπατίτιδα ή μολυσματική μονοπυρήνωση ενώ έχουν ηπατίτιδα ασθένειας Wilson. Ο έλεγχος για την ασθένεια Wilson πρέπει να γίνετε σε άτομα με ανεξήγητα, ανώμαλα αποτελέσματα στον έλεγχο του συκωτιού.
Πώς εντοπίζεται η ασθένεια Wilson;
Η διάγνωση της ασθένειας Wilson γίνεται από τις σχετικά απλούς ελέγχους. Οι έλεγχοι μπορεί να εντοπίσουν την ασθένεια και στους συμπτωματικούς ασθενείς και στους ανθρώπους που δεν παρουσιάζουν κανένα σημάδι της ασθένειας. Αυτές οι δοκιμές μπορούν να περιλάβουν:
· Οθαλμολογική εξέταση για δαχτυλίους Kayser -Fleischer
· Έλεγχος ορού Ceruloplasmin
· Έλεγχος εικοσιτετράωρου χαλκού ούρων
· Βιοψία συκωτιού για την ιστολογία και ιστοχημεία του και να προσδιοριστεί η ποσότητας χαλκού
· Γενετικός έλεγχος, ανάλυση χρωμοσωμάτων στα αδελφια και ανάλυση μεταλλαγής.
Είναι σημαντικό να εντοπιστεί η ασθένεια Wilson το δυνατόν συντομότερα, δεδομένου ότι η ζημία στο συκώτι μπορεί να γίνει πρίν να υπάρξουν οποιαδήποτε σημάδια της ασθένειας. Τα άτομα με την ασθένεια Wilson μπορεί ψευδώς να εμφανιζούν άριστη υγεία.
Πώς αντιμετωπίζετε η ασθένεια Wilson;
Η ασθένεια Wilson είναι μια ασθένεια που αντιμετωπίζετε. Με την κατάλληλη θεραπεία, η πρόοδος της ασθένειας μπορεί να σταματήσει και πολλές φορές τα συμπτώματα μπορεί να βελτιωθούν. Η αντιμετώπιση στοχεύει στην αφαίρεση του συσσωρευμένου χαλκού και την παρεμπόδιση της εκ νέου συσσώρευσης του. Η θεραπεία πρέπει να είναι ισόβια. Οι ασθενείς μπορεί να γίνοντε σταδιακά περισσότερο άρρωστοι από μέρα σε μέρα, για αυτο η άμεση αντιετώπωπισή της μπορεί να είναι κρίσιμη. Η καθυστερήση της αντιμετώπισης μπορεί να προκαλέσει αμετάκλητη ζημία.
Το νεώτερο εγγεκριμένο απο την FDA φάρμακο είναι το οξικό άλας ψευδάργυρου (Galzin). Το Galzin είναι γνωστό ως “Wilzin” στην Ευρώπη. Ο ψευδάργυρος εμποδίζει την απορρόφηση του χαλκού στο εντερικό κομμάτι. Αυτή η δράση και μειώνει τον συσσωρευμένο χαλκό και αποτρέπει την εκ νέου συσσώρευση του. Η αποτελεσματικότητα του ψευδάργυρου έχει επιβεβαιωθεί μετά από περισσότερο από 30 έτη ιδιαίτερης εμπειρίας στο εξωτερικό. Ένα σημαντικό πλεονέκτημα της θεραπείας ψευδάργυρου είναι η έλλειψη παρενεργειών του.
Αλλα φάρμακα που είναι εγγεκριμένα για χρήση στην ασθένεια Wilson είναι η πενικιλλαμίνη (Cuprimine, Depen) και το trientine (Syprine). Και τα δύο αυτά φάρμακα ενεργούν με τη χίληση ή τη δέσμευση του χαλκού, προκαλώντας αύξηση στην ουρική έκκρισή του.
Το Tetrathiomolybdate είναι ένα άλλο που δημιουργεί χηλική ένωση φάρμακο αλλά είναι υπό έρευνα για την θεραπεία της ασθένειας Wilson.
Ως εδώ, δεν έχει προκαλέσει τη νευρολογική επιδείνωση που συνδέεται συχνά με την πενικιλλαμίνη και ακόμη και με το trientine.
Οι ασθενείς με προβλήματα ήπατος ή με ηπατίτιδα χρειάζονται μεταμόσχευση συκωτιού. Οι ασθενείς που ερευνώνται ή που αντιμετωπίζονται για ασθένεια Wilson πρέπει να φροντιζονται από ειδικούς στην ασθένεια Wilson ή από άλλους ειδικούς σε συνενόηση με τους παθολόγους τους. Η παύση της θεραπείας θα οδηγήσει στο θάνατο, μερικές φορές γρηγορότερα από τρεις μήνες. Η μειωμένος δόση των φαρμάκων μπορεί επίσης να οδηγήσει στην ανεπιθύμητη πρόοδο της ασθένειας.
Πώς η ασθένεια Wilson κληρονομείται;
Η ασθένεια Wilson είναι μια αυτοχρωμοσωματική υπολειπόμενη ασθένεια, το οποίο σημαίνει ότι δεν είναι φύλο συνδεμένο (εμφανίζεται εξίσου στους άνδρες και τις γυναίκες). Προκειμένου να το κληρονομήσουν, και οι δύο από τους γονείς πρέπει να φέρει ένα γονίδιο που περνά στο επηρεασθέν παιδί. Δύο ανώμαλα γονίδια απαιτούνται για να υπάρξει την ασθένεια. Τουλάχιστον το ένας στους 30.000 ανθρώπους όλων των φυλών και των υπηκοοτήτων έχει αυτήν την ασθένεια.
Το αρμόδιο γονίδιο βρίσκεται επί στο γνωστό χρωμόσωμα 13. Το γονίδιο καλείται ATP7B. Μερικές περιπτώσεις της ασθένειας Wilson εμφανίζονται λόγω μεταλλαγής στο γονίδιο. Στους περισσότερους μεταβιβάζεται από γενεά σε γενεά.
Οι περισσότεροι ασθενείς δεν έχουν οικογενειακό ιστορικό της ασθένειας Wilson. Οι άνθρωποι με μόνο ένα ανώμαλο γονίδιο καλούνται φορείς. Οι φορείς (ετεροζυγώτες) μπορούν να έχουν ήπιες, αλλά ιατρικά ασήμαντες, ανωμαλίες του μεταβολισμού χαλκού.
Οι φορείς δεν αρρωστένουν και δεν χρήζουν θεραπείας.
Περισσότερες από 200 διαφορετικές μεταλλαγές ATP7B έχουν προσδιοριστεί ως τώρα. Επομένως, είναι δύσκολο να υπάρξει μόνο ένας απλός γενετικός διαγνωστικός έλεγχος για την ασθένεια Wilson. Εντούτοις, σε μια συγκεκριμενη οικογένεια, εάν η ακριβής μεταλλαγή έχει προσδιορίστει, μια γενετική διάγνωση είναι δυνατή από την ανάλυση απλότυπων. Αυτό απαιτεί ένα δείγμα αίματος και από τον ασθενή και από τον συγγενή. Τα δείγματα συγκρίνονται το ένα με το άλλο. Ο έλεγχος απλότυπων βοηθά να βρεθούν τα symptom-free αδέλφια που έχουν την ασθένεια έτσι ώστε μπορούν να αντιμετωπιστούν προτού να γίνουν άρρωστα.
Κάποια μέρα ίσως ένας γενετικός έλεγχος μπορεί να βοηθήσει στη γενετική εξέταση και την προγενέθλια διάγνωση. Εντούτοις, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει καμία διαθέσιμη εξέταση για αυτόν τον σκοπό.
Appendix:
Προτινόμενοι στόχοι για όρια καλού ελέγχου για τον χαλκό σε ασθενείς με νόσο Wilson.
24 Hour Urine Copper
On Chelators: 200 – 500µg (3 – 8µmoles)/day
On Zinc: <75µg/day
24 Hour Urine Zinc
>2.0mg/day
Non-Ceruloplasmin Bound (Free) Copper
5 – 15µg/dl
Πιθανότητες κληρονομικότητας της ασθένειας Wilson;
Ένας στα 100 άτομα στο γενικό πληθυσμό φέρνει ένα ανώμαλο αντίγραφο του γονιδίου της ασθένειας του Wilson. Οι φορείς έχουν ένα κανονικό και ένα ανώμαλο γονίδιο. Όλα τα παιδιά εκείνου που υποφέρει από την ασθένεια Wilson λαμβάνουν τουλάχιστον ένα ανώμαλο αντίγραφο του γονιδίου ασθενειών του Wilson. Ενώ τα μισά (50%) των παιδιών ενός φορέα λαμβάνει τουλάχιστον ένα ανώμαλο αντίγραφο του γονιδίου ασθενειών του Wilson.
Τα αδέλφια των ασθενών με Wilson έχουν 1 στα 4 πιθανότητα να έχουν την ασθένεια. Δεδομένου ότι και οι δύο από γονείς είναι φορείς, το 1/4 των παιδιών των αδελφών έχει την ασθένεια, το 1/2 είναι φορείς, και το 1/4 είναι χωρίς το γονίδιο ασθένειας Wilson.
Τα παιδιά των ασθενών έχουν 1 στα 200 πιθανότητα να έχουν την ασθένεια. Ένα παιδί του ασθενή Wilson έχει πιθανότητα 100% ένα έχει ανώμαλο γονίδιο. Ο/Η σύζυγος του ασθενή έχει ένα 1 στα 100 να έχει το ανώμαλο γονίδιο Wilson και το 50% να το μεταδώσει.
Τα εγγόνια των ασθενών έχουν 1 στα 400 πιθανότητα να έχουν την ασθένεια. Ένα εγγόνι του ασθενή Wilson έχει μια πιθανότητα 50% ένα έχει το ανώμαλο ανώμαλο γονίδιο, δεδομένου ότι κάθε το παιδί ενός ασθενή είναι φορέας. Από τον άλλο γονέα, το εγγόνι έχει 1 στα 200 πιθανότητα να αποκτήσει το ανώμαλο γονίδιο (1/2, 1/200, ή 1/400).
Τα ανήψια των ασθενών από αδέλφια που δεν έχουν την ασθένεια Wilson έχουν 1 στα 600 πιθανότητα στην ασθένεια. Τα 2/3 των απρόσβλητων αδελφών φέρουν το ανώμαλο γονίδιο. Ο κίνδυνος και οι δύο γονείς να είναι φορείς είναι 2/3, 1/100, ή 1/150. Ο κίνδυνος τα παιδιά τους να έχουν την ασθένεια είναι 1/600, 1/4 ή 1/150).
Τα ξαδέλφια των ασθενών Wilson έχουν 1 στα 800 πιθανότητα να έχουν την ασθένεια. Το 50% των θειών είναι φορείς. Ο κίνδυνος και οι 2 γονείς ενός ξαδέλφου να φέρει το ανώμαλο γονίδιο είναι 1/2, 1/100, ή 1/200. Δεδομένου ότι 1 στα 4 παιδιά δύο ασθενών Wilson νοσεί, ο γενικός κίνδυνος ξαδέλφου του ασθενή Wilson να νοσήσει είναι 1/4, 1/200 ή 1/800.
Όλα τα αδέλφια και τα παιδιά των ασθενών Wilson πρέπει να εξεταστούν για την ασθένεια Wilson. Οι συγγενείς που είχαν συμπτώματα ή τις εργαστηριακά ευρήματα που δείχνουν το ασθένεια στο συκώτι ή νευρολογική ασθένεια πρέπει επίσης να εξεταστούν για την ασθένεια Wilson.
Οι άνθρωποι με την ασθένεια Wilson μπορεί να μην έχουν οποιαδήποτε σημάδια, συμπτώματα, ή στοιχεία της ασθένειας. Εντούτοις, οι άνθρωποι με την ασθένεια ήπιου ή μη-προφανούς Wilson θα γίνουν σοβαρά άρρωστοι και τελικά να απεβιώσουν εάν δεν την αντιμετωπίσουν.
Ο έλεγχος είναι απλός και ασφαλής. Υπάρχουν άριστες θεραπευτικές αγωγές διαθέσιμες. Η αποτυχία θεραπείας της Wilson προκαλεί σοβαρή αναπηρία και τελικά το θάνατο.
πηγή: http://rare-diseases.e-freaks.net/index.php?option=com_content&task=view…
